Frigyalılar döneminde şehrin adı Dorylaion’du. Bugünkü Eskişehir’e 11 km uzaklıkta olan Dorylaion’u Araplar Druliya biçiminde söylerdi. Şehrin Türkler zamanındaki ilk adı Sultanhöyüğü ya da Sultanönü’ydü. Türkler’in Dorylaion kalıntılarına bakarak şehre Eskişehir dedikleri anlaşılıyor.
Çankırı’nın adı, önceleri Paflagonya, sonraları Galatya’ya bağlanan Gangra kale şehrinden gelir. Gangra sözü Galat dilinde "keçi" anlamına geldiği için, bu kentin adının "keçileri bol yer" demek olduğu söylenir. Türkler buraları aldıktan sonra şehrin adını Kângırı biçiminde söylemişlerdir. Zamanla Kengırı ve Çankırı olmuştur. Cumhuriyetin ilanından sonra T.B.M.M. 9 Nisan 1925’te çıkardığı bir kanunla, şimdiki adı kabul etmiştir. Roma İmparatorluğu döneminde Çankırı’ya verilen Germanikapolis adı kısa bir süre kullanılmıştır.
Maraş sözü Hititler’den kalmıştır. Maraj adında Hititli bir komutan, bugünkü şehrin yakınında kurduğu kente kendi adını vermişti. Hititler yıkıldıktan sonra buraları Asurlular aldı. Asur yazıtlarında şehrin adı Markasi diye geçer. Orta Çağ’da Bizanslılar, şehre Marasion diyordu. Araplar bu kelimeyi Maraşî biçiminde yazıp söylerlerdi. Osmanlı Türkleri çağında şehrin adı Maraş oldu. Maraşlılar, Kurtuluş Savaşı sırasında büyük bir kahramanlık göstererek, sayıca üstün düşman askerlerini topraklarından kovdular. Kurtuluş Savaşı’nda 247 şehit veren Maraş ilinin adı, Fransızlar’a karşı kahramanca direnişinden…
Mersin sözü hem bir ağaç, hem bir balık, hem de bir şehir adıdır. Mersin şehri adının Myntus denen mersin ağacındangeldiği söylenir. Fakat büyük Türk gezgini Evliya Çelebi 17. yüzyılın ikinci yarısında burada, Mersinoğlu adlı bir Türkmen soyunun bulunduğunu yazar. Bu yörede on birinci yüzyıldan beri yörük denen Türkmen aşiretleriyerleşmiştir. Mersin şehri, adını bir Türkmen köyünden almıştır. İle adını veren İçel sözü de Türkçe’dir ve "İç-memleket" anlamına gelir.
Isparta ilinin yerinde eski çağlarda Baris adıyla anılan önemsiz bir kasaba vardı. Eski Yunanlılar kente Isbarita dediler. Roma kaynaklarında bölge Pisidia diye geçer. Hamidoğulları Türk Beyliği egemenliğinde iken, beyliğin adıyla ilgi kurularak Hamid Âbâd ya da Hamid İli adıyla adlandırıldı. Bölge daha sonra Isparta adını aldı.
Hatay adı Hititler çağında bu bölgeye verilen Hattena adının değişik bir ağız söylenişinden türeyen bir kelimedir. Antakya şehrinin kurucusu, Selevkos krallarından I. Antiokhos’tur. Kurucusunun adıyla bağlantı kurularak şehre Antakya denmiştir. Bugünkü İskenderun şehrinin kurucusu, Makedonya kralı Büyük İskender’dir. Onun adına göre şehre "Küçük İskenderiye" anlamında İskenderun denmiştir.
Burdur adının Orta Çağ’da burada bulunan Polydorion adlı şehirden geldiği sanılmaktadır. Şehrin asıl kurucuları Oğuz Türkleri’nin Kınalı aşiretidir. Şimdiki Hamambendi denilen yerde Tirmemiş kasabasını kurmuşlar, sonraları şehri bugün bulunduğu yere taşıyıp Buldur demişlerdi. O sıralarda Polydorion sözü Puludurun ve Poludur biçiminde söylenmekteydi. Zamanla Buldur sözü Burdur şekline dönüştü.
Uşak sözü Türkçe’dir. "Çocuk" ve "erkek" anlamlarına gelir. Eski eserlerde şehrin adı çift "ş" ile ve Uşşak biçiminde yazılıyordu. Uşşak, Arapça âşık sözünün çoğuludur. Bu sözün Türkçe’yle ilgisi yoktur. Eskiden egemen olan modaya uyularak, şehrin Türkçe olan adı Arapça’ya uydurulmuştur. Şehri, Orta Asya’dan gelen Türk boyları kurmuştur.
Muğla’nın Helenistik çağdaki adı Mogola şeklinde idi. Bizanslılar Muğla’ya Alinda derlerdi. Bu güzel kenti Selçuklu Türkleri’nden Muğul Bey’in aldığı söylenir. Muğla adının bu beyin adından geldiği de iddia edilir. Yakın çağlarda, Muğla’nın "Mobolia" ve "Mobella" diye de yazıldığı görülmüştür. 19. yüzyılda çıkan ansiklopedilerde de buradan Mobella diye söz edilir. Muğla adını buraya Türkler vermiştir.
Manisa sözünün ilk şekli Magnesia idi. Şehri kuranlar Teselya’dan gelen Magnetler’dir. Homeros’un eserinde adı geçen Magnetler, efsaneye göre Truva Savaşı’na katıldıktan sonra kendilerine bir yurt kurmak için Ege’ye doğru inmişlerdir. Kale kurmaya en uygun yer olarak Manisa şehrinin yerini beğenen Magnetler, kurdukları kaleye Magnesia Kalesi derlerdi. Bizanslılar da aynı kelimeyi kullandılar. Türkler, şehrin adını Bizanslılardan öğrendiler ve Manisaşekline çevirdiler.