Anadolu Vakfı, Türkiye’nin önde gelen sosyal sorumluluk kurumlarından biri olmasına rağmen, özellikle burs başvurularının yoğunlaştığı dönemlerde, Şikayetvar gibi platformlarda dile getirilen kullanıcı sorunları, kritik soruları beraberinde getiriyor. Bir sivil toplum kuruluşunun temel misyonu **güven** ve **şeffaflık** üzerine kuruluyken, ortaya çıkan bu aksaklıklar ve endişeler, dijital çağda vakıfçılığın etik sınırlarını nerede çizmemiz gerektiğini sorgulatıyor.

I. Güven Krizi: Neden Bu Kadar Çok Veri İsteniyor ve Nerede Saklanıyor?

Şikayetlerin merkezinde, burs başvurusu sırasında istenen kişisel bilgilerin kapsamı ve bu bilgilerin güvenliği yatıyor. Öğrenciler, geleceklerini finanse etmek için attıkları ilk adımda büyük bir güvensizlik çemberine girmiş hissediyorlar. O zaman soralım:

A. Veri Talebinin Kapsamı Etik Sınırları Zorluyor mu?

• Bir bursiyer adayının finansal ihtiyacını belirlemek için T.C. Kimlik numarasından, hanedeki arsa ve araç bilgilerine kadar detaylı veri toplamak ne kadar zorunludur?
• Vakıf, neden bazı iddialara göre e-Devlet şifresi veya kimlik ön/arka yüzü gibi bankacılık işlemleri için dahi riskli kabul edilen bilgileri talep etme ihtiyacı duyuyor? Bu, burs verme amacının ötesine geçen bir veri toplama iştahı mı yaratıyor?

B. Kişisel Veri Güvenliği Konusunda Şeffaflık Nerede?

Kullanıcılar, bilgilerini girdikten sonra adlarına şüpheli işlemler yapıldığı veya farklı hesaplar açıldığı endişesi taşıyor. Bu durum, KVKK (Kişisel Verilerin Korunması Kanunu) kapsamında vakfın sorumluluğunu gündeme getiriyor:

• Öğrenciler, başvuruları reddedilse veya iptal edilse dahi, kritik kişisel bilgilerinin sistemden silinmediği konusunda neden yoğun endişe taşıyor? Vakıf, veri saklama politikalarını yeterince şeffaf bir şekilde duyuruyor mu?
• Sahte burs vaatleri ve kimlik avı (phishing) girişimleri nedeniyle mağduriyet yaşayan kullanıcılar için Vakıf, resmi iletişim kanalları dışında gerçekleşen bu tehditlere karşı ne tür proaktif uyarılar yayınlıyor?

II. Operasyonel Mükemmeliyet Sorgusu: Dijital Sistem Neden Yoğunluğa Hazır Değil?

Eğitim alanında faaliyet gösteren ve milyonlarca öğrenciye dokunmayı hedefleyen büyük bir kurumun, başvuru sürecinin teknik aksaklıklar nedeniyle felç olması, operasyonel kapasitesini sorgulatıyor. Dijital bir çağda, bu aksaklıklar kabul edilebilir mi?

A. Teknik Hatalar Kader mi, Yoksa Altyapı Eksikliği mi?

• Burs sonuçlarının açıklandığı, öğrencilerin kariyeri için kritik bir günde, sistemin çökmesi veya giriş hataları vermesi, planlama eksikliğini göstermez mi? Vakıf, süreç öncesinde beklenen yoğunluk için yeterli sunucu kapasitesini neden sağlamıyor?
• Basit bir şifre sıfırlama talebi bile günlerce yanıtsız kalıyor veya teknik hata veriyorsa, bu, vakfın dijitalleşme sürecine yeterince yatırım yapmadığı anlamına mı gelir?

B. İletişimsizlik ve Mağduriyet Yönetimi Neden Aksıyor?

Öğrenciler, burs onayı veya iptali gibi hayati konularda muhatap bulamamaktan şikayetçi. Bir sivil toplum kuruluşunun, hedef kitlesiyle bu denli zayıf bir iletişim kurması nasıl açıklanabilir?

• Burs kazanan bir öğrenci bile, belge yükleme veya banka bilgileri güncelleme sorunları nedeniyle vakıftan hızlı destek alamıyorsa, bu durum öğrencinin eğitim hayatına karşı sorumsuzluk değil midir?
• Kullanıcılar, şikayet platformlarına başvurmak yerine doğrudan Vakıf aracılığıyla sorunlarını çözebilecekleri güçlü ve hızlı bir destek mekanizmasına sahip mi? Yoksa Şikayetvar, Vakfın yetersiz kalan iletişim kanalının bir yansıması mı haline geliyor?

III. Etik İtibar ve Kurumsal Sorumluluk Çerçevesinde Çözüm Yolları

Bu şikayetler zinciri, Anadolu Vakfı’na kritik bir misyon hatırlatıyor: Güven, kazanılmalı ve korunmalıdır. Peki, Vakıf bu güveni yeniden tesis etmek için hangi adımları atmalıdır?

A. Veri Güvenliği Paradigması Değişmeli mi?

• Vakıf, talep ettiği kişisel verilerin kapsamını minimal düzeye çekmeyi ve sadece zorunlu olanı istemeyi taahhüt edebilir mi?
• Kullanıcılara, verilerinin KVKK uyumlu olarak ne kadar süreyle ve nerede saklandığına dair **açık ve anlaşılır** bir harita sunulması gerekmez mi? Burs başvurusu iptal edilenlerin verileri, talep üzerine derhal silinebilmeli midir?

B. Operasyonel Şeffaflık Nasıl Artırılır?

• Bursiyer adayları için, başvuru durumlarını anlık takip edebilecekleri, teknik aksaklıkları anında bildirebilecekleri ve geri dönüş alabilecekleri bir **”Kriz İletişim Hattı”** kurulması zorunlu değil midir?
• Vakıf, teknik hataların ve gecikmelerin nedenlerini, sadece Şikayetvar’a verilen kısa yanıtlarla değil, resmi web sitesi üzerinden şeffaf duyurularla açıklamalı mıdır?

C. Vakıf İtibarını Korumak İçin Proaktif Davranış

Sonuç olarak, Anadolu Vakfı gibi köklü kurumların görevi, sadece burs dağıtmak değil, aynı zamanda toplumda güven ve etik standartları temsil etmektir. Şikayetler, Vakfın, hayırseverlik misyonunu dijital sorumlulukla birleştirme konusunda önemli bir sınav verdiğini gösteriyor. Bu sınavdan başarıyla geçmek, yalnızca teknik bir düzeltme değil, **kurumsal kültürel bir değişim** gerektirecektir.

Vakıf, geleceğin liderlerini desteklerken, onlara etik ve sorumlu bir dijital davranış modelini de sunabilmeli midir? İşte bu, yanıtlanması gereken en temel sorudur.