Yeryüzünde yaşayan milyonlarca insanın temel besini, uzun yüzyıllar boyunca hep pirinç olmuştur. Çin, Japonya, Birmanya, Tayland, Vietnam, Kamboçya, Laos, Hindistan, Pakistan gibi ülkelerde pirinç, diğer besin maddelerinden daha fazla üretilir ve tüketilir. Çin, Birmanya, Tayland (Siyam), ABD, Kamboçya ve Mısır gibi ülkeler öteki ülkelere devamlı olarak pirinç satarlar. Pirinçte nişasta, protein ve az miktarda yağ vardır. Bu besleyici maddelerden başka, vitamin bakımından da zengindir. Pirinçteki vitaminler arasında kolin denilen bir madde karaciğere yararlı etkiler yapar. Pirinç, diğer herhangi bir besinden daha kolay sindirilir. Sağlığı yerinde olan insanlar kadar hastalara da, pirinçle yapılmış yemekler verilir. Özellikle karaciğer, böbrek, mide ve bağırsak hastalıklarında kullanılır. Bu çok değerli bitkiyi şimdi daha yakından tanımaya çalışalım.
🌱 PİRİNÇ BİTKİSİ
Pirinç, gerçekte bir su bitkisi değildir, ama havuz gibi suyla örtülü tarlalara ekilir. Pirinç tarımı için uygun ortam, sıcak veya ılıman bir iklim ile sulak, alüvyonlu topraklardır. İlkbaharda pirinç tarlalarının tarıma hazırlanması çok çeşitli çalışmaların yapılmasını gerektirir. Önce toprak temizlenir, düzeltilir, tarlaların her tarafı aynı düzeye getirilir. İleride devamlı su altında kalacağı için tarım alanlarının eğim, yükselti ve düzey farkları, pirinç tarımında önemli sayılır. Pirinç tarımında ekim işi, Nisan ayının ilk gününden son gününe kadar yapılır. Hektar başına tohumluk olarak kullanılan pirinç 100-200 kilogramdır. Ekim işi, el ile veya makineyle yapılır. El ile yapılan ekimde, önce toprak sulanmış ve suyu çekmiş olmalıdır. Makineyle ekimde, toprak çıkıntılar halinde taranır. Daha sonra buralara tohumluklar ekilir. Makineyle yapılan ekim, hız bakımından el ile yapılan ekimden daha üstündür. Tohumlar çimlenip fide haline geldikten sonra dikme işi başlar. Dikme işi tamamlandıktan sonra tarlalara yavaş yavaş su verilir ve çiçekler açıncaya kadar su altında tutulur.